خداوندا تو پناه من در همه مشکلاتی و در سختی ها امید و یار منی در آنچه برایم نازل می شود. پس بگشای درها و بنمای روزنه های امید را که از آن توست تمام نعمت ها و از آن توست همه خوبی ها و تویی تنها مقصود آروزها.

آن گاه امام(ع) به پا خاست و خطبه خواند وپس از حمد و ثنای الهی به اصحابش فرمود:

خدای عز و عجل به شهادت من و شما فرمان داده است : بر شما باد که صبر و شکیبایی را پیشه خود سازید.

شهادت حسین بن علی (ع)

همه چیز تا عصر عاشورا تمام شد و یاران امام (ع) یکی پس از دیگری به شهادت رسیدند و سرانجام امام وارد معرکه جنگ شد و به نبرد با دشمنان خدا پرداخت. زمانی که در اثر کثرت جراحات و تشنگی ضعف بر آن بزرگوار غال شد . شمر فریاد زد چرا منتظر هستید؟ حسین حراحات زیادی برداشته و نیزه ها او را از پای در آورده اند از هر طرف به او حمله کنید.

آن گاه از هر سو بر امام هجوم آوردند . حصین بن تمیم تیری بر دهان آن حضرت زد و ابو ایوب غنوی تیری بر خلق نازنین  وی زد و ذرعه بن شریک ضربتی بر شانه او وارد ساخت و سنان بن انس نیزه یی به سینه مبارک امام زد و صالح بن وهب نیزه یی بر پهلوی او وارد کرد که براثر این ضربات سنگین امام بر گونه راست روی زمین افتاد.

آ گاه امام نشست و تیر را را از حلق شریف خود بدر آورد . در این حال بود که عمر بن سعد به امام نزدیک شد و به مردی که در طرف راست او بود گفت وای بر تو پیاده شو و حسین را به قتل برسان.

خولی بن یزید شتافت تا سر امام را جدا سازد . سنان بن نخعی پیاده شد بر گلوی شریف آن حضرت می زد و می گفت : به خدا قسم من سر تو را جدا می کنم و می دانم تو پسر رسول خدا هستی و پدر و مادرت بهترین مردم می باشند . آنگاه سر مقدس حسین(ع) را از بدن جدا ساخت.

ابن عبدالبر از خلیقه بن خیاط نقل کرده: آن کسی که امام (ع) را به شهادت رساند شمر بود.

برگرفته شده از:

ساحل خونین ترحمه لهوف سید بن طاووس محمد جواد مولوی نیا

کتاب تاریخ جهارده معصوم نوشته محمد جواد مولوی نیا